Rola zrównoważonego rozwoju w ograniczaniu marnowania żywności

Jednym z największych problemów dotyczących problemów w produkcji, przetwórstwie i dystrybucji żywności jest marnotrawstwo żywności. Zjawisko to rozwija się w wyjątkowo szybkim tempie, a samo jego występowanie stanowi ogromne wyzwanie dla poszczególnych społeczności. Dane na ten temat są zatrważające, ponieważ aż jedna trzecia całej żywności produkowanej na świecie jest marnowana. Stanowi to 1,3 miliarda ton marnowanej żywności rocznie. W efekcie marnowanie żywności odpowiada za 8% emisji gazów cieplarnianych wytwarzanych przez ludzi.

Na początku roku przyjęto stanowisko Rady Europejskiej w sprawie zmiany dyrektywy ramowej 2008/98/WE w sprawie odpadów. Tym samym Unia Europejska została zobligowana do podjęcia zdecydowanych zobowiązań do zmniejszenia o połowę ilości wyrzucanej żywności do 2030 roku. Działania te nie mają  ograniczać się do strategii “od pola do stołu” i innych odpowiednich polityk, jak strategia ochrony różnorodności biologicznej, strategia dotycząca biogospodarki, plan działania  dotyczący gospodarki w obiegu zamkniętym oraz wspólnej polityki rolnej, ale także do różnych inicjatyw związanych z programami badawczymi mającymi na celu ograniczenie produkcji marnotrawienia żywności. Okazują się one kluczowe dla rozwiązania problemu efektów zewnętrznych spowodowanych przez marnowanie żywności, a posiadają  charakter nie tylko środowiskowy, ale także gospodarczy i społeczny.

Poza gospodarstwami domowymi większość odpadów spożywczych powstaje w obszarach handlu detalicznego i usług gastronomicznych, to jest poza domem. W miejscach takich jak bary, supermarkety, imprezy, żywienie zbiorowe i wszelkiego rodzaju usługi gastronomiczne. W szczególności sektor handlu detalicznego, który generuje 13% światowych odpadów żywnościowych, ma ogromny potencjał w zakresie ograniczania marnowania żywności w całym łańcuchu dostaw. Sprzedawcy detaliczni mogą odegrać  znaczącą rolę w ograniczaniu marnowania żywności, zwłaszcza w gospodarkach zachodnich. Europejski system żywnościowy można przedstawić jako klepsydrę: górna część reprezentuje producentów i wytwórców, podczas gdy dolna część reprezentuje konsumentów. Wąska środkowa część stanowi sektor detaliczny, charakteryzujący się wysokim poziomem koncentracji rynku, który kontroluje przepływ artykułów spożywczych od producentów do konsumentów. W związku z tym duzi detaliści dysponują znaczną siłą rynkową, co pozwala im wspierać zmiany w systemie żywnościowym, począwszy od łańcucha dostaw, a skończywszy na producentach i konsumentach.

Aby zaradzić efektom zewnętrznym marnotrawienia żywności, zwłaszcza na poziomie handlu detalicznego i konsumpcji, kluczowe znaczenie mają środki rynkowe. Wdrażanie zachęt rynkowych i praktyk stosowanych przez sprzedawców detalicznych w celu ograniczenia marnotrawienia żywności napotyka jednak na szereg przeszkód. Główne z nich stanowią:

• brak niezbędnych danych do prowadzenia operacji
• ograniczenia technologiczne
• występujące w niektórych państwach nielegalne składowanie odpadów
• opór zainteresowanych stron

Kwestie te wymagają skoordynowanych wysiłków zainteresowanych stron, bardziej efektywnego i prostego gromadzenia danych oraz zdecydowanego egzekwowania zasad. W celu rozwiązania tego problemu niezbędne jest wykonywanie odpowiedniego poziomu badań naukowych i wdrażania innowacji w obszarze marnowania żywności w kolejnych programach unijnych. W kolejnych wieloletnich ramach finansowych, będzie to miało zasadnicze znaczenie dla wprowadzenia znacznej poprawy w zakresie zrównoważonego gospodarowania odpadami żywnościowymi i umożliwienia przejścia na obieg zamknięty w sektorze spożywczym.

#FunduszePromocji #ekspertmówi